खै के देखि उस्ले त्यता मन उतै सारेर गई
तिमि बिना मर्छु भन्थी मलाई जिउदै मारेर गई
मलाई दुख्दा मोति झै आँसु देखाउथी आखामा
तर आज यी आखा बाट साउने भेल झारेर गई
आधी हुरि, बाधा संगै काटाउला भन्थी जिन्दगिको
किनारमा छोडी मलाई आफू डुङ्गा तारेर गई
नाअवोस त्यो दिन की उस्ले मलाई सम्झेर रोलि
खै कसरी भनु आफ्नै जीवन खाल्डोमा पारेर गई
भुवन भट्टराई
कोहलपुर ३, बाके
२०७४/०४/१५
१२:४२ am
No comments:
Post a Comment