कथा : छुवाछूत (भुवन भट्टराई)

प्रेम प्रेमिका दुई जना स्कुटिमा हिडिरहेका हुन्छन (हास्दै अंगालोमार्दै)

त्यतिकैमा दाईले देख्छ । हेर्छ मात्र केही बोल्दैन ।

अब बहिनी घर पुग्छे ।

दाइ : के हो त तेरो तरिका ? तलाई यति मेहेनत गरेर हुर्काई बढाई त्यत्रो खर्छ गरि पढाईएको आज यहि देख्नलाई हो ?

बहिनी : किन के भयो र दाइ ?

दाइ : अझ के भयो रे । तैले अरु केहि केटा नपाएर त्यही दलितको छोरो संग लभ गर्दै हिड्नु पर्ने ?

बहिनी : डराउछे । हेर्नुस दाइ यो पढ्ने लेख्ने बेलामा लभ गर्दै हिड्नु गलत हो यो कुरा म मान्छु । तर छोरीको जात एकदिन पराई घर त जानै पर्छ । कसै न कसैलाई आफ्नो जीवन साथी बनाउनै पर्छ । त्यसको लागि जिवनभर साथदिने ईमान्दार र जेहेन्दार मान्छे नै आफ्नो जीवन साथी बनोस यो सबैको ईच्चा हो । मैले पनि त्यही गरेको हो । र कुरा रह्यो जातको । यो जातभातको कुरा भने म मान्दिन त्यो भन्दा अरु कुनै कुराले त्यो केटा गलत छ भन्नू बरु त्यो मान्छु म ।

दाइ : ए अब तैले मलाई सिकाउने । तैले त धेरैपो पढी सकिछेस हैन त । अब भोलि देखि कलेज जानू पर्दैन खुरुक्क घरमै बस्ने । त्या बाहिर निस्केको देखेभने राम्रो हुने छैन । बुझिस । अब एउटा गतिलो जात मिल्ने केटा खोजेर बिहे गरेको दिन मात्र निस्किन पाउछेस ।

बहिनी : रिसाउदै घर भित्र जान्छे 

दाइ : बहिरै रिसाउछ ।

बहिनी : भित्र बसेर कल गर्छे । Love

केटा : (फोन आउँछ । Darling को) हेलो 

केटि : सुन न तिम्रो र मेरो बारेमा दाईलाई थाहा भएछ । भोलिदेखि बाहिर पनि ननिस्किने र कलेज पनि नजाने भन्नू भएको छ । अब के गर्ने ।

दाइ : झ्यालबाट सबै कुरा सुन्छ ।

केटा : हेर हाम्रो जात मिल्दैन यो कुराले गर्दा हामीलाई एक हुन दिदैनन । यदि तिमी मलाई साच्चै माय गर्छेउ र म माथी विश्वास छ भने हामी आजै भागेर बिहे गरौ ।

केटि : मलाई तिमिमा पुर्ण विश्वास छ । म पनि बिहे गर्छु त मात्र तिमीसंग मान्छेले यो समाजले जे सुकै भनोस तर यो जातकै कारण तिमिलाई छोडन भने सक्दिन म । तर एक पट्क हामी भेटेर कुरा गरौ ।

केटा : हुन्छ म यहि माथी चौतारीमा छु तिमी जसोतसो मिलाएर यहाँ सम्म आउ बाकी कुरा भेटेरै गरौला ।

दाइ : सबै सुनेको हुन्छ ।

बहिनी : सुटुक्क भागेर निस्किन्छे ।

केटा : चौतारीमा पर्खिरहेको हुन्छ ।

केटि : आईपुग्छे । र नजिकै बस्छे ।

केही : हेर दाईलाई सबै कुरा थाहा भैसक्यो । अब दाईले हामीलाई एक हुन कहिल्यै पनि दिनुहुने छैन । हामी भागौ ।

केटा : तिमिलाई म प्रती त्यति भरोसा छ भने ठिकै छ हामी भागौ । सोचेको थिए पढाइ सकेपछी आफ्नो खुट्टामा उभिएर तिम्रो हात माग्न आउला । तर पनि जातकै कारण हामिलाई एक हुन दिने त थिएनन् होला । कमसेकम मैले आफ्नो कर्तव्य पूरा गर्न त पाउने थिए ।

केटि : तिमी जतिनै सक्षम भएर मेरो घर परिवारको अगाडि मेरो हात माग्न आए पनि यो कुरा स्विकार्य हुने छैन । बरु हामी आजै भागौ र हाम्रो माया सफल पारौ ।

केटा : हुन्छ त्यसै गरौ । जाउ 

दुबैजाना उभिएर हिड्न थाल्छन र टोलाउछन अगाडि दाइ अनि थुप्रै मान्छे हरु हातमा लाट्ठी लिएर उभिएका हुन्छन ।

दाइ : ए त दलित । तल्लो जाती । त पानी नचल्ने जातले कसरी सोच्न सकिस उच्च जातको कुल घरानमा आँखा लगाउने । साले तैले आफ्नो औकात बिर्षिस । थुक्क कामी ।

केटा : हेर्नुस दाइ हामी एक अर्कालाई माया गर्छौ । हामी दुई एक भयौ भने हाम्रो जीवन सफल र सुखी हुनेछ ।

दाइ : ए त तल्लो जाती भएर मलाई सिकाउने । ठोक केटाहो यसलाई ।

सबै जना केटालाई कुट्न थाल्छन ।

केटि बचाउ भन्दै कराउछे । छोड्दिनु भन्दै कराउछे ।

सबै जनाको कुटाईले केटाले संसार छड्छ ।

एकजना : दाइ यो त मर्‍यो त अब के गर्ने  ।

दाइ : साला कामी मर्‍यो । यसलाई डोरिले बाधेर खोलामा फाल्दे त्यही डुब्छ । कहाँ गयो कसैले पत्तो पाउदैन ।

सबैजान ले डोरिले बाधेर खोलामा फाल्दिन्छन ।

संदेश : उहीँ तल्लो जातिले बनाएको भाडामा खाना खान्छौ । उहीँ तल्लो जातिले बनाएको मुर्तिलाई भगवान सम्झेर पुजा गर्छौ । तर उहीँ मान्छे आखिर किन यति अपहेलित छ यो समाज बाट । के मान्छे मान्छे एउटै हैन र ? आखिर यस्तो कहिले सम्म ?

Video Link :- https://youtu.be/JlyEW40pAhg